Nepali Story In Pdf (विश्वभरका प्रेरणादायी कथाहरु अब नेपालि भाषामा)

तीन प्रेरणादायी कथाहरु (जीवन उपयोगी ) Inspirational Stories in Nepali तीन प्रेरणादायी कथाहरु (जीवन उपयोगी ) 1 .King and Stone -समस्यामा लुकेकाे अवसर। पुरानो समयमा, एक पटक राजाले एउटा बाटोमा ढुङ्गाा राखेका थिए । त्यसपछि उनि आफैं लुके ।  कसैले यसलाइ प बाटोबाट बाहिर सर्छ कि भनेर हेरेर बसे। राजाका केही धनी व्यापारीहरू र दरबारीहरू त्यहि  आएर ढुङ्गाा हेरेर गएकाे देखे। तर कसैले  ढुङ्गाा सारेनन । बस घुमफिर गर्थे। धेरै मानिसहरूले राजालाई दोष लगाए कि सडकहरू सफा राखेनन् भनेर  ।  तर ती मध्ये कसैले पनि ढुंगा हटाउने काम गरेन।  त्यसपछि एक किसान तरकारी बोक्ने बोल्डर नजिक आइपुगेपछि किसानले आफ्नो बोझ  राख्याे  र ढुंगालाई सडकबाट हटाउने कोसिस गर्यो।  धेरै धक्का र तनाव पछि, उनी अन्तमा सफल भयाे। किसानले तरकारी लिन फर्के पछि उनले पल्टाएकाे ढुंगा मुनि पर्सलाई सडकमा ढल्केको देखे।  पर्समा सुनका धेरै सिक्का र राजाको एउटा नोट(सुचना) रहेको थियाे ।  कि -सुन उक्त व्यक्तिको लागि हो जसले बाटोबाट  ढुंगा हटाउछ । 2 .ठूलाे हात्ति र सानाे डोरि Big Elephant and Small Rope

महात्मा र नगर सेठको जवान छोरा   नगर सेठको जवान छोरा सधै एक महात्मा काे मा कहाँ कथा सुन्नलाई जाने गर्थे । तर उ जहिले समयभन्दा पहिल्यै उठेर आउँथ्यो । तब एक दिन महात्माले यसो गर्नुको कारण सोधे। युवक-'महाराज, म आफ्नो माता-पिताको एकमात्र पुत्र हुँ। घर फर्कनलाई अलिकति पनि अबेर भयो भने उहाँहरू खोज्न निस्कन हुन्छ र मेरी दुलही पनि मेरा निमित्त आफ्नो प्राण दिन्छिन् ।  तपाईं संसारीहरूको सम्बन्धलाई झूठो भन्नुहुन्छ तर तपाईंलाई कुनै अनुभव छैन।' महात्मा-'यदि यस्तो हो भने हामी उनको प्रेमको परीक्षा किन गरेर नहेरौं ? यो जडी-बुटी तिमीले खाऊ, तिम्रो शरीर तात्ने छ। म उपाचर गर्न आउनेछु, फेरि वहाँ जो भइरहन्छ त्यो तिमीले चुपचाप हेरिरहनु।' त्यस युवकले महात्माको आदेशको पालन गर्यो। त्यसको शरीर एकदम तातेर आयो। मातापिताले आत्तिएर कति डाक्टर र वैद्यलाई बोलाए तर उनीहरूको उपाय सफल भएन। युवककी दुलही पनि कल्पिरहेकी थिई। यत्तिकैमा ती महात्मा आइपुगे। सबैले उनीसँग पुत्रको औषधि गर्न भनी प्रार्थना गरे। महात्माले चिकित्सा गर्दै भने–'कसैले जादु-टुना गरिदिएको रहेछ। म उपाय गर्न सक्छु।

साधुहरू र राक्षस एक पटक पिण्डारक तीर्थमा विश्राम गरिरहेका साधुहरूको हँसी उड़ाउने युक्ति यादवकुमारहरू ( राक्षस) ले गरे।  उनले साम्ब राक्षसलाई स्वास्नी मानिसको लुगा लाइदिएर ऋषिहरूका नजिक लगेर उनलाई सोधे–'महाराज, यी गर्भिणी नारीको पुत्र हुन्छ कि पुत्री?' साँचो कुरा के हो भनेर ऋषिले थाहा पाइसके। भगवान्को प्रेरणाले उनले भने–'साम्बको गर्भबाट मुसल(फलाम) उत्पन्न हुने छ, जसले समग्र यदुवंशको नाश गर्ने छ।' अब यादवकुमार डराए। उनीहरूले त्यस मुसललाई बालुवा जस्तो टुक्रा बनाएर समुद्रको किनारामा छाडिदिए जो एक टुक्रा बाँकी रहेको थियो त्यसलाई पनि फ्याँकिदिए। ती रजकणहरूबाट उत्पन्न भएका एरिकघाँस (पटेर) फलामबाट बनेका हथियार-द्वारा यादवहरू आपसमा लड़ी मरे।

तुलसीदास र दुलही जब तुलसीदास आफ्नो जवानीमा पत्नीका तर्फ धेरै आसक्त थिए। एक पटक दुलही माइत गएकी थिइन्। तुलसीदासले यो विरह सहन नसकेर ससुरालीतर्फ हिंड़े। रात्रिको वेला थियो मुसलधारे वर्षा भइरहेको थियो।  नदीमा ठूलो बाढी आइरहेको थियो। एउटा मुर्दालाई मूढो ठानेर त्यसैमा चढ़ी उनले नदी पार गरे।  ससुरालीमा ढोका बन्द भएको हुँदा उनले झ्यालबाट भित्र पस्ने विचार गरे। एउटा सर्प झण्डिरहेको थियो।  त्यसलाई डोरी संझिएर उसैको सहाराले माथि चढेरमा दुलहीको कोठाभित्र पुगे। तुलसि दासले त्यहा  दुलहाको पराक्रमको कुरा सुनिन् र उनले धिक्कारिन्।   जस्तो प्रेम मेरो हाड़ छाला भएको देहसँग गर्नुहुन्छ त्यत्तिकै प्रेम प्रभुका निमित्त गरी यति कष्ट सहेकोभा तपाईंको उद्धार हुने थियो। पत्नीको वचन सुन्नासाथ तुलसीलाई एउटा धक्का जस्तो लाग्यो। उनको ज्ञानचक्षु खुल्यो र त्यसै क्षण उनले संसार त्यागिदिए। सारा जीवन रामचन्द्रजीको सेवामा बिताए।